2021

chapter in monograph / paper

polish

PL Licea Ogólnokształcące w powojennej Polsce, które były – de facto – spadkobiercami przedwojennych gimnazjów klasycznych i realnych, a także zreformowanych w 1932 roku przed gabinet ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego – Janusza Jędrzejewicza gimnazjów i liceów ogólnokształcących, znalazły się w szczególnej sytuacji. Polityka oświatowa komunistycznej monopartii jaką była Polska Zjednoczona Partia Robotnicza spychała licea na dalszy plan, gloryfikując i punktując szkolnictwo zawodowe oraz techniczne. Partia komunistyczna traktowała licea ogólnokształcące jako – przysłowiowe – zło konieczne, które musiało istnieć i być tolerowane, aby nie ustał dopływ kandydatów na uniwersytety, akademie i szkoły wyższe – a ten był niezbędny do funkcjonowania państwa i nieustanny dopływ świeżej krwi, a więc zideologizowanych elit państwotwórczych. Z obecnej perspektywy czasowej pogląd ów nie budzi już takich kontrowersji, jaką budził jeszcze dwadzieścia lat temu, jednakże w dalszym ciągu stan badań nad szkolnictwem ogólnokształcącym w okresie istnienia tzw. Polski Ludowej jest niezadowalający. Przedstawienie funkcjonowania szkolnictwa średniego na przykładzie liceów ogólnokształcących w polskim okresie stalinowskim to ukazanie – skrótowej wersji – bezlitosnej ideologicznej wojny jaką komunistyczny system wytoczył polskiej młodzieży, aby przetworzyć ją we wzorowego Homo Sovieticus.

52 - 60

Badania i Rozwój Młodych Naukowców w Polsce. Prawo, historia i gospodarka

XIII Ogólnokrajowa Konferencja Naukowa Młodzi Naukowcy w Polsce - Badania i Rozwój, 22.03.2021

5

5