Kurtuazja, uniki, odmowa – władze Polski wobec podejmowanych przez Niemcy prób nawiązania współpracy wojskowej (luty 1934 – kwiecień 1939 r.)
| [ P ] employee
2020
Journal year: 2020 | Journal volume: T. 46 (2020)
scientific article
polish
- Historia
- Polityka
- Równowaga militarna
- Współpraca wojskowa
- Wojsko Polskie
- Polska
- Niemcy
- History
- Interwar period
- Military cooperation
- Policy of balance
- Polish Army
- Wehrmacht
- Germany
- Poland
PL Artykuł dotyczy płaszczyny militarnej okresu normalizacji stosunków polsko-niemieckich, po podpisaniu 26 stycznia 1934 r. deklaracji o nieagresji, a przed wypowiedzeniem jej przez Rzeszę Niemiecką. Przedstawia asymetrię dążeń obu stolic: Warszawa chciała tylko ustalenia poprawnych relacji, Berlin wiązał z zawartym układem większe nadzieje. Dowództwo niemieckich sił zbrojnych usiłowało nawiązać ze stroną polską bliższe stosunki, pozwalające z czasem zawrzeć sojusz (jak w przypadku Rumunii). Nad Wisłą przyjmowano awanse strony niemieckiej z rezerwą i nieufnością, nie odrzucając ich wprost. Zbliżenie ograniczyło się do aktów kurtuazji (wizyty oficjalnych delegacji i okrętów), bardzo skromnych zakupów sprzętu, staży nielicznych oficerów, nie rozwijąc się na polach wrażliwych, jak planowanie wojenne czy wywiad. Przeciwnie, kierownictwo sił zbrojnych RP uznawało nazistowskie Niemcy, szczególnie od marca 1936 r., za jednego z dwóch strategicznych nieprzyjaciół, z którymi zacieśnienie kontaktów jest wykluczone.
EN The article discusses the military level during the period of normalization of Polish-German relations after the signing of the non-aggression declaration on 26 January 1934 and before its renunciation by the German Third Reich. The study presents the asymmetry of the aims of both capitals: Warsaw only wanted to establish correct relations, while Berlin had greater expectations of the concluded agreement. The high command of the German armed forces sought to establish closer relationships with the Polish side, which would with time allow entry into an alliance (as was the case with Romania). German overtures were treated in Poland with reserve and distrust, yet without being rejected outright. The rapprochement was confined to acts of courtesy (visits of official delegations and ships), very modest purchases of military equipment and training of very few officers, but without developing in sensitive areas like war planning or intelligence. On the contrary, the supreme command of Poland’s armed forces regarded Nazi Germany, especially from March 1936, as one of two strategic enemies, with which closer contacts were excluded.
2020
115 - 133
Tekst jest rozwinięciem referatu wygłoszonego na ogólnokrajowej konferencji naukowej „Polskie sojusze wojskowe w XX wieku – aspekty polityczne, militarne i ekonomiczne”, zorganizowanej przez Wojskowe Biuro Historyczne oraz Instytut Pamięci Narodowej Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Oddział w Szczecinie, która odbyła się w Kołobrzegu 14–15 IX 2017 – zob. https://szczecin.ipn.gov.pl/pl9/nauka/konferencje-naukowe/39337,Ogolnopolska-konferencja-naukowa-Polskie-sojusze-wojskowe-w-XX-wieku-aspekty-pol.htm
5
20