Odsiecz która nie nadeszła – rola Armii Krajowej podczas rzezi na Wołyniu w 1943 roku
[ 1 ] Wydział Bezpieczeństwa Narodowego, Akademia Sztuki Wojennej | [ P ] employee
2023
chapter in monograph
polish
- Armia Krajowa (AK)
- Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów (OUN)
- Ukraińska Powstańcza Armia (UPA)
- II wojna światowa (1939-1945)
- Ludność cywilna
- Ludobójstwo
- Nacjonalizm
- Polacy
- Ukraińcy
- Wojsko
- Wołyń (Ukraina , kraina historyczna)
- Home Army (AK)
- Ukrainian Insurgent Army (UPA)
- The Organization of Ukrainian Nationalists (OUN)
- Territorial defence
- Slaughter of civilians
PL Autor publikacji, dokonując nie tylko analizy przeszłych wydarzeń, w aspekcie dociekań historycznych, ale dodatkowo wykorzystując wiedzę z zakresu sztuki wojennej i zasad jej prowadzenia, pokazał wnioski dla współczesnego systemu obronnego Polski, generując dwa pytania badawcze, Po pierwsze, jak mogło do tego dojść, że posiadając tak dobrze zorganizowane państwo podziemne oraz słynną Armię Krajową, pozwolono na mord polskiej ludności cywilnej zamieszkujący tereny Wołynia i Galicji Wschodniej przez oddziały partyzanckie UPA oraz wiejską ludność ukraińską (sąsiadów). Po drugie, jak wykorzystać negatywne doświadczenia z 1943 roku w momencie gdy powracają w pobliżu naszych granic zagrożenia o charakterze polityczno-militarnym, by przygotować nasze społeczeństwo do przeciwstawienia się zagrożeniom o charakterze hybrydowym, w ramach kształtowania bezpieczeństwa całego państwa, w tym szczególnie powszechnej samoobronny, obrony terytorialnej, czy ochrony i zmniejszenia ewentualnych strat w ramach obrony cywilnej. Po przedstawieniu sytuacji polityczno-militarnej w 1943 roku, wskazaniu potencjału i działania OUN-B oraz UPA na Wołyniu oraz analizie operacyjnych działań Armii Krajowej na tym obszarze, wskazano konkretne wnioski i rekomendacje dla polskiego systemu obronnego. Przede wszystkim, przedstawione w artykule racje historyczne, w większości mogą być brane pod uwagę aktualnie w aspekcie współczesnych wyzwań i zagrożeń bezpieczeństwa. Po pierwsze tamte czasy wykazały jak ważne jest przygotowanie do obrony całego społeczeństwa, jak ważna jest skuteczność i spójność polityczna kierownictwa państwa w okresach kryzysowych, stąd jawi się problem edukacji, przygotowania populacji do posługiwania się bronią (odwieszenie i zmiana charakteru zasadniczej służby wojskowej), realna organizacja jednostek obrony terytorialnej z bazami logistycznymi (ukrytymi) i przygotowanie jej do działań partyzanckich, przygotowanie ośrodków miejski i wiejski ich do obrony oraz organizacja realnej obrony cywilnej (szkolenie i system schronów).
137 - 156
5
5