Czynnik ludzki jako zasada sztuki wojennej na przykładzie obrony Lanckorony w 1771 roku
[ 1 ] Instytut Strategii Wojskowej, Wydział Wojskowy, Akademia Sztuki Wojennej | [ P ] pracownik
2021
Rocznik: 2021 | Numer: nr 4 (707)
artykuł naukowy
polski
- Morale żołnierskie
- Potencjał ludzki
- Przywództwo (wojsk.)
- Bitwa pod Lanckoroną (1771)
- Konfederacja barska (1768-1772)
PL W artykule podjęto próbę zobrazowania roli czynnika ludzkiego jako zasady sztuki wojennej na przykładzie obrony zamku w Lanckoronie w 1771 roku. Potyczka ta - jedna z niewielu zwycięskich dla strony polskiej podczas konfederacji barskiej z lat 1768-1772 - dowodzi, że strona słabsza pod względem liczebnym i jakościowym ma szansę na zwycięstwo. Może je osiągnąć przez stworzenie przewagi na gruncie czynnika ludzkiego, zwłaszcza morale. Autor dąży do zdefiniowania czynnika ludzkiego jako zasady sztuki wojennej oraz określenia jego składowych. Posługując się głównie metodą historyczną, przedstawia przebieg krótkiego boju o Lanckoronę z 20 lutego 1771 roku oraz wskazuje, w jakich jego momentach czynnik ludzki odegrał kluczową i decydującą rolę. Wnioski z analizy pozwoliły na ustalenie, że takie czynniki jak przywództwo, morale, inicjatywa, kreatywność, wytrzymałość pozwoliły słabszej stronie, polskim obrońcom, uzyskać przewagę i osiągnąć zwycięstwo nad Rosjanami.
02.02.2022
91 - 108
Bibliografia na stronach 107-108.
40
40