Ewolucja modelu wojny hybrydowej na przykładzie Federacji Rosyjskiej
[ 1 ] Instytut Strategii Wojskowej, Wydział Wojskowy, Akademia Sztuki Wojennej | [ 2 ] Wydział Bezpieczeństwa Narodowego, Akademia Sztuki Wojennej | [ P ] pracownik
2022
rozdział w monografii naukowej
polski
- Konflikty zbrojne
- Wojna hybrydowa
- Federacja Rosyjska
PL Działania hybrydowe są obecnie jednym z najpoważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego. Ich wieloaspektowość i zasadnicza trudność objawiająca się nawet na poziomie ich identyfikacji sprawia, że są doskonałym narzędziem wygrywania „niewypowiedzianych wojen” i osiągania celów politycznych agresora bez potrzeby uciekania się do otwartej agresji. Stąd też badanie zjawiska wojen hybrydowych powinno stanowić jedno z najważniejszych wyzwań współczesnych nauk o bezpieczeństwie. Tak zakreślona sytuacja problemowa pozwoliła na stworzenie problemem badawczego, którym w niniejszym artykule jest ewolucja wojny hybrydowej i jej wykorzystania przez rosyjskie organa politycznowojskowe. Niniejsza praca jest efektem zastosowania przez autorów metody analizy systemowej, której głównym podmiotem jest rosyjskie pojmowanie konfliktów hybrydowych.Ponadto zastosowano metodę przeglądu systematycznego literatury. W artykule zostały wykorzystane źródła anglojęzyczne, rosyjskojęzyczne, jak również polskie publikacje naukowe wydane przez badaczy ukraińskich. Bazując na tak nakreślonych podstawach teoretycznych,dzięki syntezie wzbogaconej metodą studium przypadku autorzy starali się wyciągnąć wnioski dotyczące praktyki posługiwania się narzędziami charakterystycznymi dla rosyjskich metodhybrydowych. Dodatkowo ważnym elementem było zastosowanie metody historycznej. W artykule posłużono się trzema głównymi kazusami: Estonii, Gruzji oraz Ukrainy, w oparciu o które przedstawiono ewolucję koncepcji oraz wykorzystania przez Federację Rosyjską metod charakterystycznych dla wojny hybrydowej. Uzyskane w niniejszym artykule wnioski wskazują na pewien związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rozluźnieniem relacji międzynarodowych a rosyjskim podejściem do prowadzenia polityki zagranicznej. Ponadto, bazując na przedstawionych w artykule przykładach, autorzy wykazali, że stanowiły one swoisty poligon doświadczalny dla Rosjan, testujący możliwość wprowadzania innowacyjnych rozwiązań na potrzeby przyszłych działań hybrydowych, aż do momentu kulminacyjnego –zaangażowania w zajęcie Półwyspu Krymskiego, jak również destabilizacji wschodnich obwodów Ukrainy.
2021
90 - 108
Bibliografia na stronach 107-108.
20
20